Berlin, 1945. Nakon pada Trećeg rajha, upotreba droge – koju su nacisti dugo držali pod najstrožom kontrolom – naglo se širi gradom. U američkoj zoni, Artur Dž. Đulijani, iz tek osnovanog Saveznog biroa za narkotike, dobija zadatak da prouči nacističke zakone o drogama i ponese sa sobom u SAD sve što bi moglo da se pokaže kao „korisno”.

Pet godina kasnije, uz pokroviteljstvo američke vlade, harvardski profesor dr Henri Bičer započinje
analizu istraživanja nacističkog programa psihoaktivnih supstanci. Program je u početku bio
pokušaj da se pronađe „serum istine” i ispita kontrola svesti, najpre kroz meskalin, ali se ubrzo
proširio i na LSD. Iako ga je švajcarska farmaceutska kompanija „Zandoz” prvobitno razvila u medicinske svrhe, nacisti su ga preuzeli za vojna istraživanja u oblasti kontrole uma – istraživanja koja su Amerikanci, nakon rata, očajnički želeli da prisvoje.

Na toj osnovi nastao je MKUltra, ozloglašeni program ispiranja mozga i psihološke torture tokom pedesetih i šezdesetih godina u režiji CIA, koji je potom više od pola veka oblikovao američku politiku prema psihoaktivnim supstancama. Zasnovana na obimnim istraživanjima arhivâ sa obe strane Atlantika, LSD za mamu otkriva bliske veze između nacista i ranih dana liberalizacije konzumiranja droga u Americi. Oler pokazuje kako je ova tajna istorija decenijama sputavala terapeutska istraživanja psihoaktivnih supstanci i na kraju postala jedan od temelja američkog „rata protiv droga”.

Na primeru otkrića LSD-ja i psilocibina dobijenog iz meksičkih pečuraka, Norman Oler rasvetljava međuodnos naučnih istraživanja, državnih institucija i hedonističke narko-kulture i uverljivo pokazuje kako rigidna politika prohibicije sprečava napredak u borbi protiv teških bolesti poput depresije ili alchajmera. Na scenu stupaju: Albert Hofman i bazelske firme „Zandoz” i „Novartis”, Hari Dž. Anslinger i njegov Savezni biro za narkotike, Ričard Nikson i Elvis Prisli, Oldus Haksli i
Džon Lenon, kao i autorovi roditelji.

Edicija Kiklopi